Miejski portal informacyjny:
Rzeszów, Dynów, Błażowa, Boguchwała, Chmielnik

Będąc u znajomych zauważyłem na firance przypięte małe, sztuczne kwiatuszki – żonkile. Przyjaciele spostrzegli moje zainteresowanie i powiedzieli, że te kwiaty są z akcji Pola Nadziei. I tak kilka tygodni temu dowiedziałem się o Polach Nadziei… Ponoć ta akcja jest już organizowana w wielu miastach Polski. Przywędrowała do nas ze Szkocji a wygląda następująco: w parkach czy też hospicyjnych ogródkach sadzi się żonkile. W porze ich kwitnienia organizuje się kwesty na rzecz hospicjów. Darczyńcy otrzymują w podzięce symbolicznego żonkila. Wspaniały sposób, aby zwrócić uwagę na cierpiących, umierających i samotnych. Siostra mojego przyjaciela całe swoje życie pracowała jako wolontariuszka w hospicjum. Wciągnęła w tę pracę także męża. Nie mieli dzieci i może w służbie innym odnaleźli swoje powołanie. Podziwiam wszystkich, którzy potrafią nieść pomoc umierającym. To nie jest łatwe. Trzeba mieć w sobie wiele optymizmu i miłości. Przypomniała mi się teraz książka – Oskar i Pani Róża. Książka o umierającym chłopcu i odwiedzającej go każdego dnia kobiecie. Dzięki Pani Róży mały Oskar poznaje Boga i przechodzi na drugą stronę bez strachu. Rola wolontariuszy w hospicjach jest ogromna. Umierający są często bardzo samotni i to nie zawsze dlatego, że rodzina o nich zapomniała, ale dlatego, że rodzina po prostu traci głowę. Bardzo cierpi i często sama potrzebuje pomocy. Człowiek z zewnątrz wnosi optymizm, trochę radości, może nadziei na cud uzdrowienia a może po prostu pomaga pogodzić się i spokojnie odejść. Żonkile – kwiaty nadziei – jak wolontariusze wnoszący w ostatnie dni umierających ludzi promyki słońca. ks. Grzegorz Wolan Artykuł Pola Nadziei pochodzi z serwisu Diecezja Rzeszowska.

Pełna treść wiadomości na: diecezja.rzeszow.pl/?p=50011